گردشگری محور دروغین توسعه کرمانشاه

مهدی خالوندی – سردبیربرنامه های توسعه حاصل خرد جمعی و برآورد فکری نخبگان، اساتید و برنامه ریزان هر جامعه ای است. اصولا برنامه های توسعه با توجه به در نظر گرفتن جمیع جهات و ظرفیت‌های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، انسانی و پتانسیل های موجود هر منطقه نوشته و برای اجرا به تصویب شورای برنامه ریزی استان ها می رسد.
در برنامه ششم توسعه استان کرمانشاه نیز عقل برنامه ریزی استان پس از تجربه کشاورزی و صنعت در بازه زمانی کنونی تجارت و خدمات با رویکرد گردشگری را راه توسعه استان کرمانشاه دانسته است. مساله ای که در چند سال گذشته بدنه مدیریت ارشد استان بر آن تاکید داشته و به عنوان مطالبه عمومی در فضای رسانه ای استان مطرح و بازتاب داده شده است.
اما نکته ای که باید به آن توجه نمود این است که با وجود همه تاکیدات و شعارهایی که در این خصوص داده شده است در طول چند سال گذشته هیچ گاه به گردشگری به عنوان محور توسعه استان با وجود همه توقعات نگاه محوری نشده است.
توسعه گردشگری نیازمند یک اراده استانی و همکاری و هماهنگی همه دستگاه های مرتبط با خدمات گردشگری با یک برنامه ریزی منسجم و اصولی است. تا زمانی که این اتفاق و همگرایی استانی شکل نگیرد نقش محوری گردشگری در توسعه استان کرمانشاه دروغی بیش نیست.
متاسفانه اینگونه جا افتاده است که توسعه گردشگری صرفا به اداره کل میراث فرهنگی استان مربوط می شود، در حالی که یک گردشگر در طول سفر و اقامت خود به دست کم ۲۸ خدمت نیازمند است که تنها ۳ مورد آن(تبلیغات، اسکان و پذیرایی) جزو وظایف این اداره کل است، و تامین سایر نیازها همچون بهداشت، امنیت، راه مناسب، حمل و نقل و… هرکدام متولی خاص خود را دارند.
در حوزه تبلیغات و رویداد سازی ها نیز استان کمترین حمایت را از مجموعه گردشگری داشته اند. اختصاص اعتبارات ناچیز در حوزه تبلیغات گردشگری که جمع کل عدد ۴ سال گذشته آن به اندازه رقم تبلیغات گردشگری یک سال استان همدان نیز نمی شود، هیچ تناسبی با اهمیت این حوزه در توسعه استان کرمانشاه ندارد و سازمان مدیریت و برنامه ریزی ابدا نگاهی در خور محوریت گردشگری به این مهم نداشته است.
در زمینه رویداد سازی نیز به عنوان یکی از عوامل تاثیر گذار در امر تبلیغات و جذب گردشگران نیز هر چند در سالیان گذشته با حمایت اداره کل میراث فرهنگی استان اتفاقات خوبی در این زمینه رخ داد اما این مساله همواره مخالفان خاص خود را در بدنه سنتی جامه به دنبال داشته است و موفقیت های مقطعی اجازه باز تکرار و تداوم نیافته اند. مساله ای که جدای از مباحث فرهنگی بیشتر با آن برخورد سیاسی و جناحی شده است و هزینه های فردی به ویژه برای مدیران را به دنبال داشته است.
متاسفانه در این میان مجموعه مدیریت استان نیز حضور و حمایتی در حد و اندازه محوریت توسعه ای استان از گردشگری به عمل نیاورده اند.
رویداد سازی و برند سازی از جمله مهمترین شاخصه های توسعه گردشگری هستند که در صورت تداوم و بهبود کیفیت برگزاری می توانند نقش محوری در تحرک صنعت گردشگری یک منطقه را ایفا کنند. اتفاقی که در طول سه سال جشنواره انار در منطقه اورامانات رخ داد .شاید کم اهمیت ترین آن ۱۷۰ تقاضای احداث و تجهیز واحد بوم گردی در این منطقه بوده است.
رویدادی که میتوانست در سالیان آینده حداقل برای دو ماه در طول سال خیل عظیمی از گردشگران را روانه این منطقه نماید و به تبع آن ضرورت توسعه زیرساخت های مورد نیاز، بخش های مختلف را وادار به خدمات دهی در این بخش از استان کرمانشاه نماید.
اما متاسفانه همان نوع نگاه صرفا شعاری، عدم حمایت جدی از این حوزه و پرهیز مدیران از پرداخت هرگونه هزینه سیاسی و اجتماعی نه تنها این جشنواره را به محاق برد بلکه سایر اتفاقات گردشگری استان را نیاز ناکام، ابتر و بی ثمر خواهد نمود.
مجموعه مدیریت ارشد استان، دستگاه های ذیربط، چهره های شاخص، بزرگان مذهبی و سیاسی استان باید به این توجه نمایند که اگر قرار است گردشگری محور توسعه کرمانشاه قرار گیرد و راهی برای برون رفت از شرایط بحرانی بیکاری در استان باشد، باید تبعات اجتماعی و فرهنگی آن را نیز بپذیرند و با برنامه ریزی و انسجام مناسب این تبعات را به حداقل رسانده و مدیریت نمایند. مسئولین اعم از دولتی و حکومتی و بزرگان جریان های فکری باید بدانند که امروزه ذائقه گردشگران تغییر یافته است و به صرف داشتن چند اثر شاخص تاریخی و طبیعی گردشگری رونق نمی گیرد.
امروز فرهنگ و داشته های اصیل به کالای مورد علاقه گردشگران تبدیل شده است، کالایی که نمایش و در معرض قضاوت قرار دادن آن بی شک هزینه هایی را به دنبال دارد. برای رونق صنعت گردشگری باید این اتفاقات را بپذیریم و برای کاهش آسیب های آن چاره اندیشی کنیم و الا با برخوردهای سلبی و قهری گردشگری برای کرمانشاه سرابی بیش نیست.