گمانه‌زنی برای تعیین عرصه و حریم تپه گنیل هرسین انجام شد

به‌گزارش خبرنگار میلکان، داریوش فرمانی گفت: پیرو مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی کشور و با اعتبار مالی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه، گمانه‌زنی برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه گنیل (Genil) به سرپرستی حجت دارابی، عضو هیات علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شد.

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کرمانشاه افزود: تپه گنیل در کنار رود گامسیاب و مجاورت روستای صحبت‌آباد از توابع بخش مرکزی شهرستان هرسین قرار دارد که برای تعیین عرصه گنیل ۲۰ گمانه با ابعاد ۱*۱/۵ متر در پیرامون آن مورد کاوش قرار گرفت و در نتیجه مشخص شد که این محوطه در دوره نوسنگی بر روی یک پادگانه قدیمی رود گامسیاب شکل گرفته است و گستره آن در حدود یک هکتار بوده است.

او تاکید کرد: توسعه کاوش‌های باستان شناسی و گمانه زنی برای تعیین عرصه و حریم آثار و تپه‌های تاریخی با هدف حفاظت از این آثار جزو اولویت های اداره‌کل قرار دارد. در سال جاری ۱۰ مورد پروژه کاوش و گمانه‌زنی در سطح استان انجام شده است که در نوع خود کم‌نظیر است.

حجت دارابی سرپرست پروژه گمانه‌زنی برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه گنیل در این خصوص گفت: تپه گنیل اولین بار در پژوهش میدانی در تابستان ۱۳۵۶ خورشیدی توسط پدر مورتنسن (باستان‌شناس فقید دانمارکی) و فیلیپ اسمیت (باستان‌شناس کانادایی) شناسایی شد و مورد لایه‌نگاری قرار گرفت.

سرپرست پروژه گمانه زنی برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه گنیل افزود: اما این لایه‌نگاری به صورت ناتمام باقی مانده و آنها در کاوش محدود و مختصر خود به خاک بکر نرسیدند. با این حال نتایج به دست آمده نشان داده که گنیل حاوی شواهد و نهشته‌های نوسنگی بی‌سفال و باسفال است و از این حیث جایگاه ویژه‌ای در باستان‌شناسی دوره نوسنگی در زاگرس مرکزی دارد.

او تصریح کرد: این محوطه در سال‌های اخیر در معرض تخریبات و آسیب به ویژه خاکبرداری قرار گرفته و بخش‌هایی از آن از بین رفته است. همچنین به دلیل روند روزافزون تسطیح زمین‌های کشاورزی، احتمال تخریبات بیشتر در آن نیز می‌رفت.

دارابی گفت: بر این اساس، برنامه گمانه‌زنی با هدف تعیین عرصه و پیشنهاد حریم آن در دستور کار اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه قرار گرفت

که خوشبختانه عملیاتی شد تا از تخریبات بیشتر در آن ممانعت به عمل آورد و بتواند این محوطه ارزشمند را برای پژوهش‌های احتمالی بیشتر در آن در آینده حفظ کند.

این محوطه در سال ۱۳۸۱ و با شماره ۶۹۹۹ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده که البته در ادبیات باستان‌شناسی با نام گنیل و در بین ساکنان محلی با نام چیاگنیل شناخته می‌شود.