عبدالله مرادی- میلکان -کمبود آب به یکی از اصلی ترین چالش‌ها و موضوعات زیست محیطی عصر حاضر تبدیل شده است.عدم مدیریت صحیح منابع موجود به خشکسالی دامن زده و در برخی نقاط این کمبود و خشکسالی را به بحران زیست محیطی و انسانی تبدیل کرده است.
تغییرات اقلیمی و خشکسالی که در به وجود آمدن آن نمی‌توان نقش انسان و بلاهایی که بر سر طبیعت آورده است را نادیده گرفت به هر دلیلی اتفاق افتاده است و شاید مدیران و مردم امروز خود را بی تقصیر بدانند، اما هم سو شدن با این تغییرات و سازگار شدن با شرایط موجود می تواند علاوه بر اینکه از بحران های جدی‌تر جلوگیری کند به بهبود اوضاع نیز کمک کند.
اما طی سالهای اخیر شاهد بحران مدیریت در این حوزه‌ها نیز بوده ایم. در همین کرمانشاه هرچقدر مدیران فریاد ممنوعیت کشت برنج، محصولات پرآب بر و کشت های دوم و سوم را بلند تر می زنند از آن سو شاهد رشد سطح زیر کشت این موارد در حوزه کشاورزی هستیم.
عدم وجود قوانین بازدارنده و عدم نظارت کافی و گاهی سلیقه‌ای موجب تشدید بحران می‌شود. امسال نیز همچون چند سال گذشته آب رودخانه ها، سراب‌ها و آب های زیرزمینی بی برنامه مورد استفاده قرار گرفت و این بی برنامگی با خشکسالی دست به دست هم دادند تا چنگ بر گلوی محیط زیستی بگذارند که شاید دیگر بازگشتش غیر ممکن باشد.
دستگاه‌های متولی آنچنان با هم غریبه هستند که انگار نه انگار همگی در لوای یک دولت حکمرانی می کنند. آب منطقه ای از ترس اینکه آبی که در رودخانه ها رها سازی می‌شود مورد سوء استفاده کشاورزان دو کشت کار قرار نگیرد جنوارن را در معرض خطر می اندازد. از آن سوی اداره کل محیط زیست که اگر جوانی برای تفریح کنار رودخانه‌ای قلابی به آب بیندازد بدترین برخوردها را با او می‌کند در برابر این تلفات سکوت می‌کند. سازمان جهادکشاورزی نیز همواره تکلیفش مشخص است و تنها افزایش محصول بدون در نظر گرفتن شرایط برایش مهم است.
گزارش تصویری این فاجعه زیست محیطی در رودخانه رازآور را در لینک زیر ببینید
