عبدالله مرادی
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است.
شورای فرهنگ عمومی کشور در اولین سالگرد کشته‌شدن محمود صارمی در سال ۷۷،روز ۱۷ مرداد را به پاس قدردانی از این مقام «روز خبرنگار» نامید.
همین مناسبت بهانه‌ای شد تا درسال‌های اخیر، مدیران و مسئولین روزی را برای گرامیداشت روز خبرنگار داشته باشند.
پیام‌های تبریک و تهنیت این روز هرچقدر هم پُر پَروپیمان باشد و در هر بلندگو و بوق و کرنا جار زده شود، ارزشش به این اندازه نیست که یکبار به یکی از مطالبات مردمی، گزارش‌ها، نقدها و پیشنهاداتی که خبرنگار به رشته تحریر در آورده یا به هر شکلی در رسانه مطبوعش طرح کرده است توجه شود.
پیام‌های متعدد و مکرری که حتی یک کلمه از آن را خودشان ننوشته‌اند و مشاور یا روابط عمومی‌شان با یک جستجو در اینترنت چند جمله را کنار هم می گذارد و به اسم آنها منتشر می‌کند. همین مدیران آنهایی هستند که در برابر کوچکترین نقدی تاب نمی آورند و اقدام به شکایت از خبرنگاران بی دفاع می‌کنند.
در این سال‌ها بخش اعظمی از خبرنگاران قلم به دست و دغدغه مند به خاطر بی توجهی مدیران و بی ثمر بودن نقد ونظرهایشان قلم هایشان را کنار گذاشته و جوهر نقدشان خشک شده است.
هیچ کدام از این پیام تبریک‌ها را نمی‌پذیریم و تنها می خواهیم که به مطالبات و نقدهایی که داریم جواب درستی بدهید.
هرچند که می دانیم این یادداشت را نیز نمی خوانید و باز باید تکرار کنیم:
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر درها بسته سرها در گریبان دستها پنهان
نفس ها ابر دل ها خسته و غمگین
درختان اسکلت های بلور آجین
زمین دلمرده سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهروماه
…
زمستان است……
