سومار، میلکان دیرین‌کرمانشاه است

مردم استان کرمانشاه روزها و ماههای سختی را می گذرانند. تورم، بیکاری و دهها رنج نانوشته، گریبانگیر آنهاست. در چنین روزهایی خبرهای ناخوش، پی در پی کام شان را تلخ تر می کند. لذا بر مسئولان امر، واجب است که فعالانه با مردم همراهی کنند و در دفاع از منافع استان کرمانشاه کوتاهی از آنها دیده نشود.
تازه ترین خبر چنین است: بیش از سی هزار هکتار دیگر از خاک استان، با رایزنی های نمایندگان استان ایلام از تن کرمانشاه کنده شده و به خاک ایلام اضافه کرده اند. خاکی که بوی طلای سیاه نفت از آن می آید و حاصلخیزترین زمین ها را در مسیر سامانه آبرسانی گرمسیری دارد.
لازم است ابتدا ذکر شود که کرمانشاهیان برای مردم ایلام احترام ویژه قائلند و ارتباطات تنگاتنگ فرهنگی و خویشاوندی های تباری، اجتماعی و تاریخی گواه معتبری برای این مدعاست و هر گونه حق‌خواهی به معنای اختلاف با چنین مردمان بافرهنگی نیست.
چرا مسئولان مربوطه کوچکترین اقداماتی علیه چنین مصوباتی نداشته اند؟ سکوت مسئولان و نمایندگان استان، در چنین مواقعی دردناک است و دردناک تر آن که وقتی با چنین اخباری روبرو می شوند، ابراز بی اطلاعی می کنند.
مایه تاسف و اندوه است که در کنار یکی دو نماینده دلسوز، برخی از نمایندگان از تغییر آبدارچی فلان اداره ناشناس اطلاع دارند اما از چنین اتفاقات بزرگ و دردناکی بی‌خبرند. انگار از وظایف ذاتی خود کاملاً بی اطلاعند.
مردم استان و بویژه اهالی شهرستان گیلان غرب، مُصرانه پیگیر لغو چنین مصوباتی هستند و از نمایندگان و معدود مسئولان وظیفه شناس می خواهند که با قاطعیت در مقابل چنین موضوعاتی موضع بگیرند و مرزهای کرمانشاه به ایلام به همان مرزهای قبل از سال ۱۳۷۲ شمسی برگردد. حرف آخر همه کرمانشاهیان این است: سومار پاره تن کرمانشاه است. این پاره تن با بی کفایتی، پاره پاره نشود.