بی پناهی، آسیه پناهی

چند روزی است که این بیت شعر ورد زبان شده است.
گر حکم شود که مست گیرند
در شهر هر آنکه هست گیرند
پس از تخریب آلونک زن بی پناه شهرک فدک کرمانشاه همه رسانه ها به این موضوع پرداختند و با قدرت جریان سازی رسانه ای موفق به عزل چند مدیر شهرداری، حساسیت موضوع برای مدیران استانی و کشوری حتی رییس قوه قضائیه شدند.
بی پناهی آسیه نه با دندانه های لودر اجرائیات بلکه خیلی قبل تر این ها اتفاق افتاده بود.
اگر قرار است مقصران این چنین حوادثی بازداشت و عزل شوند باید بسیاری از پست های مدیریتیشان عزل شوند و هر آنکس که آسیه ای می شناسد و برای رفع مشکلاتش گامی بر نمی دارد بازداشت شود.
آنچه در این جریان مشهود بود اختلاف طبقاتی در نزدیک ترین سطح اجتماع یعنی خانواده آنها بود.
در اینکه شهرداری و مامورین اجرائیات مقصر مرگ آسیه بوده اند یا نه همه میدانیم که دلیل مرگ این زن حادثه تخریب خانه اش بوده حالا یا بر اثر اسپری فلفل نفسش تنگ شده یا بغض ویران شدن سقف ۱۰متری‌اش قلبش را از حرکت انداخت.
آسیه رفت و حالا کسانی که باید ولی دم آن باشند بدون رعایت پروتکلها دست در دست شهردار می‌گذارند.
نه داستان آسیه ها تمامی دارد و نه زمین خوارانی که بدون هیچ دل نگرانی اقدام به ساخت و سازهای ۱۰هزار متری خلاف می کنند.